از دلایل عقب ماندگی و عدم توسعه یک جامعه را میتوان به کیفیت حکومت مرتبط دانست. در اذهان تک تک ما اینطور نشسته که نظام استبداد و فاسد میتواند عامل عقب ماندگی یک جامعه از توسعه متوازن و متناسب باشد. این درست. اما موضوغ جغرافیا، مسیله زمین و آب، و بسیاری از عوامل دیگر نیز برشمرده شده که خوشبختانه امروز منابع زیادی برای مطالعه و اندیشیدن وجود دارد. یکی از جدیدترین نگاهها، نگاه به اجزای جامعه است. نگاه به فرد فرد انسانها که تشکیل دهنده جامعه هستند. اینکه من و شما و دیگر افراد چقدر قلب بزرگی داریم! به اصطلاح شادابی حضور در اجتماع داریم. چقدر پذیرای خلاقیت و حرف جدید و راه جدید و اصطلاح مسیر قدیمی و چقدر پذیرای صبر و مهرورزی هستیم. به نظر من این نگاه بسیار جامع و چه بسا درستی است. در خاک یک جامعه جامعهای پرشور و مهربان و مسولیت پذیر هیچ گاه درخت یک حکومت فاسد نمیتواند رشد کند. و این حرف درستی است. حتی ریزتر شده اند و مشکل زبان را هم پیش کشیدهاند. ما قرنها است که کلمه «حرف شنوی» داریم. اما همین تازگی ها کلمه «همشنوی» به دایره لغات ما افزوده شده. یا برای مثال کلمه «همه پرسی» قدمتی کمتر از صد سال دارد. «من اشتباه میکردم»، «شما درست میفرمایید»، و از این دست جملات باید بیشتر و بیشتر در جامعه ما تکرار شود و این کار به شدت سختی است. بنابراین، رشد یک جامعه، در ریشهای ترین حالت آن، منوط است به میزان خوشقلبی تک تک افراد آن جامعه! و این نتیجه بسیار عجیبی است.
اما انجمن! یک شهر پویا، باید پنج تا، ده تا انجمن داشته باشد. انجمن، محیط زیست و غیره. یکی از مهمترین انجمنها مسلماً انجمنهای مهندسی است. چهار تا مهندس دور هم جمع شوند و قسمتی از علم و توان و انرژی خود را ایثارگونه برای رشد جامعه هزینه کنند. اگر قرار است یک جامعه مثلاً در سی سال آینده پویا و شاداب و بدور از اسراف انرژی باشد، امروز باید انجمنی را آغاز کرد.
اما جالب این است که کلاردشت، شاید جزو اولین شهرهایی است که در ایران دارای کانون مهندسی بوده. و این باعث افتخار است. خوشبختانه، از موسسان آن هنوز در این شهر حضور فعال دارند و میتوان برای احیای کانون از ایشان بهره برد.
به هر حال، امروز کانون فعال نیست. اینکه هنوز هیات ریسه سابق رسماً وظیفه احیا دارند یا خیر را نمیدانم. ولی احساسم این است که باید یک شخص این مسولیت را شاید تحت عنوان «کمیته احیای کانون» برعهده بگیرد که من و دیگر اعضا بتوانیم کاسه و کوزه را سر او خراب کنیم! فرهنگ مطالعه گری و پاسخگو بودن، نیاز به شفافیت شخص پاسخگو دارد. باید بدانیم اگر جلسهای دیر تشکل میشود، اگر انتخاباتی پرشور برگزار نمیشود، یقه چه کسی را بگیریم.
بنابراین، باید شخصی بیاید و مسولیت را به عهده بگیرد و تا زمان برگزاری انتخابات و تحویل تمام امور به هیات رییسه جدید ذرهای کوتاهی نکند و اطلاع رسانی پیوسته داشته باشد و با تک تک اعضا در ارتباط باشد و نظرات را بگیرد و دسته بندی کند و آنالیز کند تا دوباره چرخ زنگ زده کانون شروع به حرکت کند.
احتمالا در همین آذر ماه اولین جلسه حضوری تشکل می شود و این کار بسیار پسندیده آغاز میشود.
حامد احمدی / یکی از اعضای کانون
- - - - -
لطفاً در گروه تلگرام کانون عضو شوید